Çin sallandı, sonra bir kez daha

Taşlar üstüste bindi, titredi vaha.

Gökyüzü sanki presledi, yer tutmadı.

Toprak şişerken can, cananını unutmadı.

Başladılar insan aramaya açmaya enkazı

Umut olup umutlandılar sürdükçe kazı.

Gör ve Şaşır, bildikleri halde bir anneyi

Nasıl sarılmış, seçmiş beraber ölmeyi.

Gökkubbenin presine pres, yavrusuna kalkan

Dayanmadı ne yürek ne göz onlara bakan.

Haykırıyordu annelik bu işte, böyle bir şey !

Sözler çene suyu çorba, haydi söyle bir şey.

Hep Bir kenara şimdi ne idi, nasıldı falan,

Bu şefkat öylesine ulvi ki gerisi tüm yalan.

Arzın merkezine yolculuk gibi veya uzaya

Açılsın bu ne büyük şefkat diye eller semaya…

Bakılsın, bu sarılmaya var mı dayanacak yürek

Travması var, dalak patlar, düşer böbrek.

Ve anne bildi, bırakmadı, o da bunu yaptı

Ne varsa verdi, kolladı üstüne siper yattı.

Bir yola çıktılar merhametin geldiği yere

Ve En büyük af sahibinin can verdiği yere….